بنام خدا
قرآن این کلام الهی ، بعنوان شناسنامه وجودی مسلمین و بهترین راهنمای انسان در سیر تکامل زندگی و رسیدن به یک زندگی آرمانی و الهی نه تنها در میان مسلمین بعنوان مخاطبین خاصّ آن بلکه در میان پیروان دیگر ادیان نیز مورد توجّه ویژه ای قرار گرفته است . امّا آنچه که عظمت این کتاب مقدّس را بیشتر نشان میدهد نگاه خاصّی است که دانشمندان و اهل علم وفرهنگ ،از ادیان وملل گوناگون به قرآن داشته اند که همگی بر عظمت و نو بودن قرآن تأکید دارند .
خودم که از تفکّر واندیشه اینها نسبت به قرآن مجید لذّت بردم و لذا قسمتی از نظرات وآراء دانشمندان غربی را براتون میزارم تا شما نیز از نگاه آنها نسبت به قرآن لذّت برده و به پیروی کردن خود از این کتاب الهی و انسان ساز لذّت ببرید......
دکتر یوهان ولفگانگ فون گوته ::
ریاضى دان، شاعر و نویسنده
قرآن اثرى است که به واسطه سنگینى عبارات آن خواننده در ابتداى امر رمیده مىشود، و سپس مفتون جاذبه آن و بالاخره بى اختیار مجذوب زیبائیهاى بى پایان آن مىگردد..
چطور ما به آن ( قرآن مجید) باز مىگردیم و رجوع مىکنیم هر چند که در ابتدا تکرار به نظر مىرسد اما به زودى انسان را جلب مىنماید متعجب مىسازد انشاء آن هم آهنگ با محتویات و هدف بزرگش محکم، قوى و بسیار عالى است پس این کتاب در تمام ازمنه بشریت بزرگترین نفوذ را خواهد داشت..
سالیان دراز کشیشان از خدا بى خبر، ما را از پى بردن به حقایق قرآن مقدس و عظمت آورنده آن دور نگهداشتند، اما هر قدر که ما قدم در جاده علم و دانش به پیش گذارده و پردههاى جهل و تعصب نابجا را دیدهایم، عظمت احکام مقدس اسلام که قرآن، مجموعه آنست بهت و حیرت عجیبى در ما ایجاد نموده است و عنقریب است که این کتاب توصیفناپذیر عالم را به خود جلب نموده و تأثیر عمیقى در علم و دانش جهان نموده و محور افکار مردم جهان مىگردد.ادامه مطلب...
بنام خدا
"هنر استفاده از صدای نیکو در آغاز اسلام، در عرصه قرائت قرآن جلوه کرد. روایات زیادی در باره قرائت نیکوی پیامبر اکرم(ص) و دیگر معصومان(ع) وارد شده است. بعضی ازروایات، پیامبر اکرم(ص) را (احسن الناس صوتاً بالقرآن) معرفی کرده اند و از روایت دیگر برداشت می شود که آن حضرت در نماز جماعت،برای رعایت حال مومنین و جلوگیری از خود بی خود شدن آنان،از نیکویی قرائت خویش می کاسته است.
امام زین العابدین و امام باقر(ع)نیزچنان با صدای خوش، قرآن می خواندند که گاه مردم می ایستاده اند و به قرائت آنان گوش فرا می داده اند و گاه نیکویی قرائت امام، آنان را از هوش می برده است.خوش خواندن قرآن، منحصر به معصومان(ع) نبوده است، شماری از صحابه و تابعین نیز قرائت های نیکویی داشته اند.در بعضی از موارد پیامبر اکرم(ص) به قرائت آنان با کمال اشتیاق گوش فرا می داده است. در مواردی نیز قرائت آنان رابه مزمار داوود(ع) تشبیه می فرموده است.
