بنام خدا
محرم نه یک ماه بلکه یک هویت مى باشد که اساس فلسفه زندگى با عزت را نوید مى دهد. شهادت که ثمره این ماه است نه پایان بلکه آغاز و شروع راه و مبین این حقیقت است که تمام حرکت هاى آزادیخواهانه و هر تحرکى سو و جانبى به سمت نهضت حسینى دارد.
عزادارى براى سید الشهدا برکات زیادى به همراه دارد و باید نهایت بهره بردارى از آن را نمود. در این ایام به دلیل محزون بودن مردم دل هاى محبان و دوستداران امام بیش از هر زمانى آماده و مستعد شنیدن سخنان حق مى باشد، بنابراین خطبا و سخنرانان باید با ظرافت و فطانت بتوانند ابعاد این قیام و جارى و سارى بودن نهضت حسینى را در کرانه اعصار به آگاهى مردم برسانند.
ایجاد روحیه مقاومت و آمادگى و ترویج فرهنگ شهادت طلبى سرمایه اى است که باید بیش از هر نکته اى بر آن تاکید کنیم.
دل بستگى به زخارف دنیا، پرهیز از ساده زیستى، خوگرفتن به مشى اشرافى و فاصله گرفتن از رویه ها و روحیه هاى ابتداى نهضت آفاتى است که ضرورت دارد با ترویج فرهنگ والاى «شهید و شهادت» زمینه هاى تحقق آنها را مهیا سازیم.
هنگامى که بر اثر توجیه ها و اما و اگرهاى فراوان فرهنگ رفاه طلبى و اشراف زدگى حاکم مى شود و دل ها کم کم خو به دنیا مى گیرد، آن وقت باید بیش از گذشته به فرهنگ محرم رجوع کرد و نیاز به آن صد البته حس مى شود.
هر کدام از ما مى توانیم با رجوع به درون خود بیندیشیم تا چه میزان از این فرهنگ دور یا به آن نزدیک هستیم.
آیا از چنان آمادگى برخوردار هستیم که چون اصحاب امام با پشت کردن به دنیا به استقبال شهادت برویم؟
بنابر این شرکت در عزادارى مهم است زیرا یک الگو به مردم معرفى مى شود و آن کیفیت بخشیدن به حرکت در راه هدف هاى متعالى است.
از این منظر امام خمینى(ره) در وصیتنامه خود فرمودند:
«... از آن جمله از مراسم عزادارى ائمه اطهار و به ویژه سید مظلومان و سرور شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین- صلوات وافر الهى و انبیاء و ملائکة الله و صلحاء بر روح بزرگ حماسى او باد -هیچگاه غفلت نکنند.»
