بنام خدا

چند روز قبل یکی از دوستان بحثی را مطرح کرد که برای من خیلی جالب بود وجالبتر اینکه یک جوان مسلمان تا چه اندازه به کتاب مقدّس خود توجّه کرده و تمام حکمتها و راز ورمز آن را دوست دارد بداند .

ایشان گفته بود چه دلیلی داره که ما گاهی اوقات قرآن را، بانام قران کریم و گاهی اوقات نیز با نام قرآن مجید عنوان میکنیم و خواسته بود تا دلیل آن را بداند.از ایشان اجازه خواستم  چند روز صبر کند تا بتوانم بطور مفصّل وکامل،پاسخ سوالش را بدهم .

واینهم جواب بنده به سوال::

قرآن کریم با قرآن مجید از نظر محتوا و مطلب فرقی ندارد، بلکه این دو واژه بیانگر دو صفت و ویژگی کتاب خدا یعنی قرآن است.
صفت کریم بیانگر آن است که قرآن عزیز و گرامی است، چون سخن خدا است که بر پیامبر(ص) وحی شده است. برخی گفته‌اند کریم است، چون عطا و بخشش آن زیاد است. قرآن به صفت کریم نامیده شده، چون دلایلی را که به حق می‌رساند، به خوبی ارائه کرده است. برخی گفته‌اند کریم اسم جامع و شامل است برای هر چیز که مورد ستایش قرار می‌گیرد و قرآن به خاطر پدیده‌های مورد ستایشی که در آن قرار دارد (مانند هدایت و نور و بیان و حکمت) کریم نامیده شد، چون فقیه از آن یاد می‌گیرد و به وسیلة آن استدلال می‌کند؛ نیز حکیم از آن کمک می‌گیرد و با آن احتجاج می‌کند و برهان اقامه می‌نماید؛ جنان که ادیب از آن بهره می‌گیرد و به وسیله آن تقویت می‌شود، پس هر دانشمندی، ریشه و اصل علم خود را از آن می‌گیرد. جهات دیگری نیز در علت این نام‌گذاری گفته‌اند که در تفاسیر ذکر شده است.(1)
و صفت مجید بیانگر یکی دیگر از ویژگی های کلام خدا و قرآن است، و آن اینکه این کتاب مجد و عظمتی به انسان می‌بخشد که هیچ کتابی دیگری نمی‌بخشد، زیرا کلام خدایی است که بالاتر از او چیزی نیست؛ نیز کتابی است که باطل در آن راه ندارد و دست تحریف بدان نرسیده، همچنین زیاده و کاستی در آن راه نیافته است. این کتاب مرجع نهایی برای تمام حقایق در تمام شرایط و زمان‌هاست.(2)
قرآن، مجید است، یعنی در بخشیدن خیر و خوبی کریم است. معانی بلند و دلیل های ارزشمند به انسان می‌دهد و تمام آن حکمت است، زیرا گفته شد: حکمت سه قسم بیشتر نیست:
1ـ دستور عمل برای مواردی است که انسان می‌ترسد و از آن می‌هراسد؛
2ـ مواعظی است که دل را برای عمل به حق نرم می‌کند.
3ـ حجت و برهانی است که تشخیص حق و باطل را د امور دین و دنیا ممکن و آسان می‌سازد. همه اینها در قرآن جمع است(3) و در هیچ کتابی بسان آن یافت نمی‌شود.

پی‌نوشت‌ها:
1ـ لباب التأویل فی معانی التنزیل، علاءالدین علی بن محمد بن ابراهیم، ج 4، ص 242.
2ـ تفسیر ثعلبی،  ج9، ص 219.
3ـ التبیان فی تفسیر القرآن، الشیخ الطوسی، ج 10، ص 322.

برای طرح سوالات خود در زمینه موضوعات قرانی روی اینجا کلیک کنید