بسم الله الرحمن الرحیم

دست کثیف تحجر و استعمار بار دیگر مصیبت بزرگی را رقم زد و مسلمانان و شیعیان را عزادار ساخت. اهانت و تخریب حرمین عسکریین علیهما السلام، که برای دومین بار در فاصله کوتاهی صورت گرفت، حاکی از عمق دشمنی مخالفین اسلام است؛ تردیدی نیست که این عمل با طراحی آمریکا و سائر اشغالگران و با تحریک صهیونیزم بوده است. برای همه آگاهان روشن است که وهابیت، که به اتفاق همه گروههای مسلمین، از اسلام خارجند و مولود کفر و یهود می‌باشد، هیچ فلسفه وجودی به جز مخالفت با اسلام و قرآن و ایجاد تفرقه میان مسلمین ندارد. این گروه نه تنها به دنبال هدم مظاهر مقدس شیعه، بلکه در صدد از بین بردن همه آثار و مقدسات اسلامی، از جمله مرقد نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است؛ و روزی قرآن و کعبه مقدسه را نشانه خواهند رفت. مع الاسف در حادثه قبل، دنیای اسلام واکنش اساسی نشان نداد و اگر دولتهای اسلامی و علمای گروههای مختلف از خود عکس العمل جدی نشان می‌دادند، امروز این مشرکان خبیث با مظاهر توحید چنین برخورد نمی‌کردند. باید همه مسلمانان و شیعیان ضمن حفظ وحدت و آرامش چاره‌ای اساسی برای حذف این مولود نامشروع یعنی وهابیت بنمایند.

همه می‌دانند ائمه طاهرین سلام الله علیهم اجمعین الگوی کامل توحید در میان انسانها و بشریتند و احترام به قبور آنان ریسمانی است محکم، برای تقرب به حق تبارک و تعالی و از مصادیق روشن «و من یعظم شعائر الله» است.

آمریکا روزی عده‌ای جاهل و عالم‌نما را مأمور تکفیر شیعه کرد و امروز به وسیله همان گروه دست به تخریب اماکن مقدسه زده است و به دنبال ایجاد جنگهای داخلی در کشورهای اسلامی است و این امری است که هوشیاری بیشتری را برای مسلمانان می‌طلبد. دشمنان اسلام و اهل بیت مطمئن باشند این حوادث، مسلمانان واقعی را در تعظیم و تکریم نسبت به اهل بیت مصمّم‌تر خواهد ساخت. ما از دولت محترم عراق مجدّانه خواستاریم که برای حفظ عتبات مقدسه اقدامی قاطع داشته باشد و از این مراکز که قلوب همه مسلمانان به آن توجه دارد، محافظت و مراقبت نماید.

این‌جانب این حادثه دلخراش را به محضر مقدس ولی الله الاعظم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تسلیت عرض می‌نمایم، و برای همه عاشقان و دلدادگان اهل‌بیت صبر و اجر از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.

بنام خدا

 دغدغة سعادت و بهتر زیستن‌، از دیر باز، همة انسان‌ها را مشغول داشته است و زندگی انسان پر از تلاش متفکران‌، جهت نشان دادن راه زندگی و سعادت می‌باشد. چگونه می‌توان به بهترین وجه زندگی کرد و به سعادت و نجات رسید؟ فلسفه و تفکر بشری‌، در کش و قوس تاریخ‌، برای این پرسش اساسی‌، وحی را تنها راه حل‌، معرفی کرده است‌. قرآن کریم که کتاب سعادت بشر است‌، برای هدایت او به سیری نازل شده که در آن‌، تمام استعدادهای او، به فعلیّت می‌رسد و در نتیجه به زندگی برین می‌رسد، دنیا و دین و عقبای او را تأمین می‌کند. هدایت قرآن‌، به این سمت و سو است و آثاری که بر این هدایت بار می‌شود، در یک کلمه‌، سعادت واقعی انسان است‌.

هدایت الهی و قرآنی‌، در گرو ایمان به خدا و کسب تقوا و توبه و بازگشت به سوی اوست‌. (تغابن‌، 11; بقره‌، 2; رعد،27) و هر که در راه او مجاهده و تلاش نماید، به هدایت می‌رسد.

قرآن به بهترین مسیر زندگی هدایت می‌کند، و ثمرة تمسک به آن‌، زندگی بهتر است‌.

"إِن‌َّ هَـَذَا الْقُرْءَان‌َ یَهْدِی لِلَّتِی هِی‌َ أَقْوَم‌; (اسرأ،9)

قرآن‌، به طریقه‌ای که مستقیم‌ترین و صاف‌ترین و پابرجاترین طرق است‌، دعوت می‌کند." و میان ظاهر و باطن‌، عقیده و عمل‌، تفکر و برنامه‌، هم‌گونی ایجاد کرده و همه را به سوی الله دعوت می‌کند و کسانی که به این هدایت تمسک کنند را به پاداش‌های بزرگی بشارت می‌دهد. هم‌چنین این نکته از روایت بلند علوی نیز فهمیده می‌شود که فرمود: "... و من اهتدی نجا هر کس به هدایت الهی چنگ زد، به نجات واقعی رسیده است‌."

از این رو، ثمراتی که بر هدایت بار می‌شود عبارت است از: صلاح دنیا و آخرت و کمال انسان و به فعلیت رساندن تمام ظرفیت‌هایش که تحت عنوان نجات و سعادت هر دو سرا مطرح می‌شود.